Australijscy naukowcy przedstawili niezbite dowody na możliwość teleportacji nie tylko w przestrzeni, ale także w czasie.

Jay Olson i Timothy Ralph z Katedry Fizyki Uniwersytetu w Queensland w Australii opublikowali właśnie wyniki swoich badań i choć praca ma zaledwie 8 stron, z czego większość zajmują skomplikowane wzory i wykresy, może stanowić przełom we współczesnej nauce.

Tytuł publikacji :„Ekstrakcja czasopodobnego splątania z próżni kwantowej” mówi sam za siebie. Tylko wiedza na poziomie doktoratu z fizyki kwantowej pozwoli na zrozumienie tej pracy w pełni. Skupmy się więc na samej istocie dokonania fizyków i jej wartości dla przeciętnego człowieka.

Bazując na spostrzeżeniach Einsteina, Hawkinga i innych wybitnych fizyków, badacze z Australii udowodnili, że zasady, zgodnie z którymi możliwa jest teleportacja cząstek w przestrzeni, działają również w funkcji czasu. Podstawy fizyki kwantowej mówią, że dana cząsteczka może znajdować się w (co najmniej) dwóch stanach w miejscu a i b, tak samo istnieją odpowiednie dwa stany w czasie a i czasie b. To, co je ze sobą łączy to zjawisko superpozycji oraz tzw. stan splątany, które w dużym uproszczeniu oznaczają, że dana cząsteczka składa się z dwóch lub więcej stanów, które są ze sobą ściśle powiązane, a mogą znajdować się w różnych miejscach czasoprzestrzeni równocześnie.

Zgodnie z podstawowymi zasadami fizyki, każde ciało może mieć tylko dwa podstawowe stany: albo jest albo go nie ma. Mechanika kwantowa idzie natomiast znacznie dalej i mówi, że ciało jednocześnie i jest i go nie ma, może też znajdować się w równoległych przestrzeniach. To tak jak z monetą - gdy ją wyrzucimy, widzimy albo orła albo reszkę, jednak gdy obraca się na krawędzi pokazuje niejako obie strony jednocześnie - to właśnie zjawisko superpozycji, posiadanie wszystkich stanów na raz. To że nie dostrzegamy tego gołym okiem spowodowane jest wymuszoną równowagą stanów w naszej makroskali. Stany są nieustannie wybijane z superpozycji, tak aby ujawniał się tylko jeden - byt lub niebyt (inna koncepcja tłumaczy, że stan rozszczepiany jest na kilka równoległych rzeczywistości).

Potwierdzone naukowo zjawisko teleportacji kwantowej, bazujące właśnie na superpozycji i stanie splątania, odnosi się do możliwości przeniesienia stanu kwantowego na odległość. I znów znacznie upraszczając: jeśli dana cząsteczka ma dwa stany w przestrzeni opisywane w systemie binarnym 1 i 0 (czyli jest tu, a tam nie ma) to oddziałując na jeden stan można dokonać zmiany drugiego, w wyniku czego uzyskamy wartości pośrednie (jest trochę bardziej tu, a trochę tam) i ostatecznie 0 i 1, a więc cząsteczka może ulec przeniesieniu na odległość - tu jej nie ma, a jest tam.

Olson i Ralph dowodzą, że czas może zachowywać się tak samo jak przestrzeń, a więc można również dokonać przeniesienia stanu cząsteczki w czasie. Czas splatania, który wiąże je ze sobą, można wykorzystać jako „drogę na skróty”.

Na płaszczyźnie makroświata możemy przyjąć, że każde zjawisko, każdy przedmiot i każda osoba ma swój odpowiednik w czasie teraźniejszym (a) i w przyszłości (b). Wszystko to czego dokonujemy w chwili obecnej, będzie miało swoje odzwierciedlenie w przyszłości – zmiana stanu w czasie a wpłynie na zmianę stanu w czasie b, jak przedstawiono to wyżej.

Wyniki badań australijskich naukowców są podstawą czysto teoretyczną, jeśli jednak uda się człowiekowi skonstruować odpowiednie narzędzie do manipulacji stanem splątania cząstek w makroskali, możliwa będzie zarówno teleportacja tak na odległość, jak i w czasie.

Ten mały krok na papierze, może być ogromnym krokiem dla ludzkości. I choć dziś wydaje się to absolutnie niemożliwe, liczne dokonania człowieka dowodzą, że myśl jest siłą postępu. Niegdyś nikt nie uwierzyłby, że człowiek jest w stanie unieść się w powietrze, a co dopiero w kosmos. Jeśli coś jest możliwe w teorii, prędzej czy później będzie możliwe również w praktyce.

dodany przez: Fantagiro (2.50)

dodaj do polecanych

Ocena artykułu: 2.50 
Liczba ocen: 1
Odsłon: 1638

Tagi opisujace artykuł: